Vrijdag 5 januari
Door: Martina
Blijf op de hoogte en volg Martina
05 Januari 2018 | Griekenland, Lesbos
'Each Sunrise is Gods invitation to make a difference, somewhere en someplace' Dat was de Quote die ik op mijn crowdfunding van Livingstone had gezet. Vanmorgen liepen we naar het busje dat ons op zou halen richting het kamp en de zon was er, de hele dag in overdaad. Wat een prachtig cadeau en wat een prachtige laatste dag was het! Samen met Anja en Jan hebben we de taak 'sensus' gedaan, ik weet niet of ik het goed schrijf ;) het kwam erop neer dat we een hele stapel namenlijsten hadden van verschillende iso boxen en dat we moesten controleren wie er allemaal in woonden, wie er weg waren en of er nieuwe mensen bij waren gekomen. Er volgenden heel veel gezellige en waardevolle gesprekken en we hebben heerlijk onze tijd genomen om in contact te komen met de mensen en een inkijkje te krijgen in hun leven. Zo lief dat mensen elkaar ook onderling helpen en vanuit alle kanten komt er onverwachts wel weer iemand die Arabisch kan vertalen en dan begrijpen we elkaar weer beter. En dat met een heerlijk zonnetje in je rug en vanaf de berg een mooi uitzicht op het eiland. Een aantal keer uitgenodigd opde thee door lieve gezinnen, blijft bijzonder die enorme gastvrijheid, we hebben weer veel ballonnen en kleurpotloden uitgedeeld aan kinderen waar ze die dag mee 'zoet' waren. Ook hadden we een aantal speelgoed vliegtuigjes; voor kinderen helemaal geweldig, ze werden vlot in elkaar gezet en vlogen in het rond. Maar voor de vaders en moeders pijnlijk; want zij kwamen met verhalen en filmpjes over bomaanslagen...vanuit een vliegtuig.... dus met een lach en een traan mensen ontmoet, wat waardeer ik hun gastvrije, open en hoopvolle houding. Onvoorstelbaar dat ze ons dankbaar blijven ook al hebben we ze de afgelopen weken zo vaak niet kunnen helpen en hebben we ontelbaar vaak nee moeten zeggen. Ik hoopdat hen snel een betere toekomst wacht! Ook heb ik nog meegeholpen met een 'housen'. Een groot gezin mocht vanuit een modderige tent naar een veel fijnere plek verhuizen, dus we hebben alle spullen daarheen mogen sjouwen. Wat waren ze blij met hun nieuwe woonplaats. Yes! Vandaag dus vooral de mooie momenten in het kamp meegemaakt en met een brok in mijn keel voor de laatste keer de berg afgelopen langs alle tenten en iso boxen opweg naar huis , mijn veilige huis. Je zal mij de komende tijd niet meer horen klagen dat wordt mijn goede voornemen ;) ondanks de vele moeilijke, verdrietige, omveilige en ongemakkelijke momenten ben ik zo intens dankbaar en blij dat ik hier ben geweest de afgelopen weken. Ik bid dat God alle vluchtelingen en vrijwilligers ikamp en alle vluchtelingen onderweg en misschien op dit moment wel op een boot zegent en dat Hij in al hun zorgen en noden waar wij hen niet bij konden helpen in zal voorzien; op Zijn tijd en op Zijn manier. En ik draag de woorden van het lied waar ik afgelopen zondag niet mee mee kon zingen in mijn hart mee en wens iedere vluchteling toe dat zij zo in het leven mogen staan: 'Blessed be Your name, when I'm find in the desert place. Though I Walk through the wilderness. 'Blessed be Your name. Every blessing You pour out, I'll turn Back to praise. When the darkness closes in, Lord, still I will dat: 'Blessed be the name of the Lord. Blessed be Your glorious name'. Lieve mensen, bedankt dat jullie meeleefden door het lezen van deze blog. Dat waardeer ik heel erg! Morgen hoop ikweer naar huis te vliegen, wat kijk ik daar ook weer naar uit!