Donderdag 4 januari

De 1na laatste dag zit erop. Ondanks de constante regen was het een hele fijne en waardevolle dag. In de ochtend een aantal tenten en iso-boxen opgezocht (wat echt een karwei is in dit grote kamp) om te checken welke mensen en families er in de tenten woonden en wie er naar Athene waren vertrokken. Veel gezellige gesprekken gehad en ondanks veel taal barrières met handen en voeten toch de boodschap kunnen duidelijk maken. Ook bij een aantal mensen op de thee geweest, wat bijzonder en lief dat mensen die zo weinig hebben zo enorm gastvrij kunnen zijn. Aan alle kinderen die we tegenkwamen hebben we ballonnen uitgedeeld en mee 'overgeslagen' en ook hebben we kleurpotloden uitgedeeld. Verder was het een echte vraag& antwoord dag. Dan moest ik weer op pad om bij een level te controleren of de elektriciteit werkte ( wat helaas bij veel mensen al dagenlang is uitgevallen.....), dan weer even meehelpen met het uitdelen van pampers aan moeders die dit kwamen ophalen voor hun baby's en ook nog in een tent waar al 8 mensen in wonen, moeten vertellen dat ze moesten inschikken omdat er perse 15 in moeten .... wat was die man aardig, maar wat had ik met hem te doen. Met pijn in mijn hart hebben we in het midden van zijn al zeer kleine leefruimte een touw met daaroverheen een deken gehangen, zodat aan de andere kant een nieuwe familie kon intrekken. Wat is dat rot en wat onderging deze man het liefdevol, bijna veel te liefdevol....alle respect en waardering voor hem! Ook heb ik samen met buurman Jan nog twee uurtjes de hoofdingang van een aantal 'besloten secties ' bewaakt. Heerlijk om mensen vrolijk te begroeten, mensen te kijken en ik vind het geweldig om mutsen te ontdekken die we dinsdag hadden ingepakt! De mensen hebben er dus echt plezier van ;) zielig was het dat een klein jongetje helemaal alleen rondliep en huilend bij ons bewakingshek stond en we niet wisten waar zijn ouders waren. En dat in de stromende regen..... hij sprak natuurlijk geen woord Engels, maar uiteindelijk kon hij toch de weg naar huis vinden en ben ik met hem meegelopen tot de deur. Sneu om te zien dat zoveel kinderen hier zomaar wat rondhangen en ouders zich vaak helemaal niet verantwoordelijk voelen voor hoe het met ze gaat en geen zicht hebben op wat ze doen. Maar al met al een mooie en nuttige dag om op terug te kijken. Morgen Helaas alweer de laatste dag... wat een vreemd idee en wat voelt het dubbel... ik verlang er heel erg naar om naar huis te gaan en mijn lieve familie en vrienden weer te zien en me weer veilig en vertrouwd te voelen, maar ik zie er nu al tegenop om deze ellende achter te moeten laten in de wetenschap dat er nog enorm veel moet gebeuren, vooral in de politiek, voordat er echt iets verbeterd kan worden....maar we blijven hoop houden voor deze mensen! Als zelfs de vluchtelingen dat iedere dag kunnen opbrengen en weer of geen weer toch nog een glimlach kunnen opbrengen, dan kan ik dat ook!